SULUK MARTABATING ATI ~ piwulang jawi

SULUK MARTABATING ATI
(Ran Ngasnasir, lan martabating roh, martabat ngati)

PUPUH
KINANTHI

Kanthi kawruh purwanipun, nganasir kawan prakawis, asale satunggal-tunggal, kumpule dadya sawiji, lemah bumi asalira, nenggih dinadeken kulit.
Ingkang banyu asalipun, saking suwarga dumadi, bebalung geni asalnya, sing naraka dadi daging, angin asal ngawang-awang, nenggih dinadeken getih.
Utawi martabatipun, ing roh pan pitung prakawis, ing eroh jasmani rannya, marma ngaran roh jasmani, dene dadi pakumpulan, ning roh sadaya puniki.
Ping roroh rokani iku, marma ngaran roh rukani, dene dadi kamurahan, ning pangeran ingkang lewih, roh ilapi kaping tiga, marma ngaran roh ilapi.
Dadi kanyatahanipun, ing pangeran mahasuci,ping pat roh rabani rannya, marma ngaran roh rabani, dene dadi panguwasa, dening pangeran kang lewih.
Ping lima ron auranika, marma ing aran nurani, dadi uripng pangeran, ping nem ngaran roh kudusi, ya iku roh ing pangeran, kang agung kang mahasuci.
Lah iki martabatipun, ing tyas pan oitung prakawis, dhingin kang sanubarinya, kapindho ati maknawi, ati budi kaping tiga, ing puat kaping pat nenggih.
Ati jinem ping limeku, ping nem ati suksma nenggih, ati sir kang kaping sapta, dene derahe puniki, kadya kudhuping puspita, taate warnanya adi.