Kawigatekna Kang Perlu Ing Dalem Kasutapan - Pustaka Radja Mantrayoga Bagian 7 ~ piwulang jawi

illustrasi

VII
KAWIGATEKNA KANG PRELU ING DALEM KASUTAPAN

Ana sawijining wong nom noman aran B kang nyambut gawe ana ing sawijining pabrik roti ing Nenburg sajroning jajahane bangsa Donou. Ing sawijining saro mbarengi masa panas sajroning taun 1900 sawise nyambut gawe dheweke mlaku mlaku ing alaing kono dheweke ketemu karo sawijining wong wadon tuwa kang wis misuwur dadi dhukun patenungan.

Awit saka B katon susah banget, mulane wong wadon tuwa ahli patenungan mau banjur pitakon marang dheweke, geneya B susah banget.

B mangsuli yen sabenere dheweke iku mung nyedihake dirine dhewe kang tinakdir kojur. Wiwit cilik mula dheweke mung tansah nandhang sarwa ing pabrik roti iku bae, apa maneh mung tansah nandhang sarwa kucingkrangan.

Dhukun patenungan iku banjur pitakon maneh apa ta B kepengin nuli dadi wong sugih.

Wis mesthi bae B banjur mangsuli kalawan cetha : “Iya”

Calathune dhukun patenungan “Yen mangkono gampang bae” “iki ana ruji kayu siji, kok jupuk. Manawa mengko bengi ana ing panggonan kang sepi iki kok japani telung rambahan saka ngisor manduwur lan saka dhuwur mangisor kanjut ana kang metu saka ing kono nemu dhuwit ringgitan siji tinemu ana sawijining pojokan kowe aja wedi wedi. Dene japane iku mung cekak bane mangkene…….

Wong nom noman mau banjur dadi bungah banget sawise ngucapake trima kasih banjur mulih marang pondokan ing sajroning pabrik roti.

Wengine dina mau dheweke lumebu ing dalem senthonge nuli kancing lawang sawise nata panggonan kang prelu deweke banjur ngadeg ing tengahing sentongan kalawan anjapani ruji kayu mau telung rambahan munggah mudun.

Lagi rampung bae enggone ngucapake japa ing sanalika kono sajroning senthongan iku ana kang muncul sawijining wong bajang kang panggonane sarwa aneh. Badane sakojor nyumunarake cahya biru putih, demit iku banjur jingkrak jingkrak mrana mrene sawatara menit suwene, dumadakan banjur ngilang lap ora katon nganti sajroning godhakan iku dadi sepi nyenyet. Wong nom noman mau kang maune lagi manoni pitongtonan kang aneh iku kalawan mengkring githoke samengko banjur inceng-inceng ngawasake ngiwa nengen ngarep mburi, menga mengo kekiteran kaya wong anggoleki kalawan tuntunane aku nglakoni pasa apa-apa wusanane ing sawijining pojokan, bener uga deweke nemu dhuwit saringgit. Dheweke banjur enggal enggal anjupuk dhuwit iku kalawan bungah kang kaworan rasa wedi.

Mangkono sabanjure saben wengi dheweke nindakake pitongtonan setan iku kalawan dhewekan bae, sangsaya suwe atine dadi saya rumangsa kawatir.

Ing wengi kang kaping pat salagine ngucapake japa dumadakan dheweke dadi kaget karana kaya dene krungu kaya ana swaraning tindakan rikat ngener marang lawanging senthonge, kalawan gugup dheweke nylingkuhake rujine lan banjur ngengakake lawang sumedya meruhi apa kang ana ing jaba mbok manawa juragane teka niliki ananging sanyatane ing jaba kahanane mung sarwa sepi bae mulane dheweke banjur kancing lawang maneh.

Lagi bae dheweke ngucapake japa kang sarambahan ing sadhuwuring rujine pada sanalika dheweke kapeksa nyumenekake maneh kalawan kaget amarga krungu swara kaya lawange kitetek saka ing jaba dheweke banjur ngengakake lawang maneh, nanging tetela yen ing jaba ora ana manusa siji sijiya.

Kaya mangkono saben-saben dheweke nindakake upacaraning japa setan iku sadhela-sadhela dheweke nemoni gangguwan.

Sajroning rong minggu raine wong nom noman B, mau wis katon akeh owahe dadi pucet banget, mripate ketara kayawong kang tansah arip bae, apa maneh polah tingkahe banget enggone lesu bae polatane katon kaya wong kang sedhih kawoworan gugup.

Juragane kaget banget bareng nyumurupi kahanan kang mangkono iku karana suwe suwe B dadi sangsaya linglung lan mripate katon towong nganti juragane nguwatirake yen B temahane gek dadi wong lara owah, enggetane begja banget dene ing sawijining dina ditekani Dr.A. Mesmer, sawijining wong ahli ilmu sihir, wong ahli ilmu sawise bisa nyumurupi pasemon raine B wis ora kasamaran marang apa kang dadi sababe wong nom noman iku dadi linglung kaya mangkono iku wusana B dadi waras saka larane asabat dening gaibe Dr.A. Mesmer.

Ana sawijining wong bangsa Amerika kang anduweni pikiran kepengin banget bisa dadi sawijining wong kang sakti, deweke oleh pangurungu ing bab mujijad saka ilmu ilmune wong yogi ing tanah Hindhu, banjur bae ninggal anak bojone dheweke mangkat lunga marang tanah Hindhu, ngarep bareng sawetara sasi dheweke bali maneh marang Amerika nanging kalawan kena gangguwan asabate lan tansah rumasa wedi yen dheweke nganti nemahi lara owah engetane.

Conto wong rupa kasebut ing dhuwur iki dadi pepeling tumrap marang wong kang nyinau ilmu-ilmu gaib, bebaya apa kang tansah ngancam marang wong kang nyinau ilmu-ilmu kasekten kalawan dedalan kang kliru sarta kalawan sumengka panindake.

Ing dalem bageyan bageyan kang wis kasebut ing ngarep mau wis anuduhake kapriye carane nindakake kasutapan, apa maneh para kang tinemu kalawan laku kang akeh banget begalane ing dedalan kang diambah kanthi susah payah.

Uga ora saben wong bisa oleh kekuwatan gaib kalawan sampurna, awit sawiji wijining wong iku wis anggawa takerane dhewe-dhewe.

Ananging sakabehing wong iku padha anduweni kekuwataning pikiran lan kekuwatan iku kena lan bisa digedekake prabawane.

Sawijining murid kudu miwiti kalawan mikirake kahanan lan obah osike badane dhewe. Deweke mesthi kudu bisa nelukake napsu lan tindaking dhirine, dheweke mesthi kudu sujud kalawan temen temen marang panguwasane Kang Maha Agung, apa maneh pikirane tansah tentrem lan tetep.

Piwulang ing dhuwur iki minangka dadiya dhasare sakehing kasutapane, ilmu kekuwatan gaib.

Sawijining yogi ngandika marang murid muride : nandura dhewe bibitmu, pethiken dhewe pangan duwekmu, kawigatekna : “urip lan pikiren”.

Luwih luwih ujaring piwulang ilmu gaib mengkene : “udinen panguripan umum kaya dene saben saben bae ananging elihen boboting timbangan pikiren marang prenahing kauripan batinmu.

Pangalahan iki diajokake kalawan tetimbangan bab bab kang ana ing dalem kauripan batin, tetembungan iki dadi lawanane panguripan lain.

Sajroning batin kudu ana uriping angen angen pokok kauripan alam kabeh tuwuh kabeh urip.

Murid mesthi kudu samadi kalawan nujokake gumolonging pikiran tumuju marang bibit sawiji nganti dadi wit kang nguwoh kalawan subur, wusana rontog godhonge dadi layu, akhire banjur mati lan gapuk.

Patrap patraping pangudi kang kaya mangkene iki ana pigunane kanggo nglilirake budine para murid supaya mangerti kalayan terang ing bab wewadining urip kalawan mangkono, atining wong banjur bisa tetep temenan, ora bakal was semelang maneh.